Da bi se prilikom pisanja uštedelo u prostoru i vremenu, pribegava se skraćivanju reči. U tome ne treba preterivati i trebalo bi skraćivati reči čije je pojavljivanje u određenom tekstu često ili predvidljivo.

Skraćenice se, prema nastanku i načinu skraćivanja, mogu svrstati u nekoliko grupa:
opšte (domaće) skraćenice, merne i opšte međunarodne skraćenice, verzalne, verbalizovane skraćenice.

Početne skraćenice su svedene na uži ili širi početak reči.

✄ Samo početno slovo

g. – godina ili gospodin,
r. – razred,
t. – tačka ili tona,
s. – selo ili strana,
v. – vidi ili vek/vijek,
n. e. – nove ere,
o. g. – ove godine,
o. m. – ovog meseca,
n. d. – navedeno delo,
v. d. – vršilac dužnosti,
l. k. – lična karta.

✄ Početna grupa suglasnika

br. – broj,
sv. – sveska ili sveti,
gl. – glavni ili glagol (glagolski),
str. – strana (stranica),
mn. – množina,
st. – stari ili stoleće,
čl. – član (zakona),
i dr. – i drugi (i drugo),
i sl. – i slično.

✄ Početna grupa do drugog samoglasnika

ul. – ulica,
ob. – obično,
prof. – profesor,
inž. – inženjer,
god. – godina,
gimn. – gimnazija,
lingv. – lingvistika, lingvistički,
med. – medicina (medicinski),
jedn. – jednina.

✄ Početna grupa do trećeg ili do četvrtog suglasnika

neob. – neobično,
geogr. – geografija, geografski,
biol. – biologija, biološki,
dijal. – dijalektologija (dijalekatski),
arheol. – arheologija (arheološki),
neol. – neologizam.

✄ Deo reči do sufiksa

polj. – poljki,
rus. – ruski,
tur. – turski,
srp. – srpski,
grč. – grčki.

Pravilno je pisati Avnoj, Avnoja i AVNOJ, AVNOJ-a.

Još nešto o pisanju skraćenica u srpskom jeziku pročitajte ovde.