Има аутентичних и неаутентичних дела; и има аутентичних и неаутентичних критика. Ако се састану две аутентичности, дело и критика о делу, могу једно другом, и писцима, чинити извесне услуге. Ако се не састану – аутентично дело остане без аутентичне критике – дело ће својом живом вредношћу живети кроз читаоце… А ако аутентични критичар падне на неаутентично дело, критика ће остати самостални рад, моћи ће се читати без марења и за наслов дела и име аутора… Као што неко дело може надживети своју критику, тако нека критика може надживети дело које јој је служило као повод.
Исидора Секулић, „Проблем критике и критичарских талената”, Из страних књижевности, I, Сабрана дела, књ. VII, Београд, 1977.